Het sprookje van mensen die wel kunnen werken maar het niet doen

Sommige mensen in de politiek denken dat veel mensen met een ziekte of beperking eigenlijk best zouden kunnen werken. Maar dat is vreemd, want er is geen goed onderzoek dat dat echt laat zien. Het zijn vooral aannames, vaak van mensen met een makkelijke kantoorbaan. Ze hebben zelf nooit zwaar werk gedaan of meegemaakt hoe het is om psychisch ziek te zijn.

Die mensen denken dan al snel dat mensen met een uitkering lui zijn of niet willen werken. Maar dat is niet waar.

Ja, soms krijgt iemand onterecht een uitkering. Maar het echte probleem is dat het UWV juist veel te streng is. Er zijn veel mensen die eigenlijk te ziek zijn om te werken, maar toch geen uitkering krijgen. Dat komt onder andere door de 35%-regel: je krijgt geen uitkering als je volgens het UWV nog 65% of meer kunt verdienen van wat een gezond persoon in jouw oude baan zou verdienen.

De meeste mensen met een uitkering zijn echt ziek of hebben een beperking. Werken lukt gewoon niet. En wie nog een beetje kan werken, krijgt vaak al hulp en vindt zelf werk.

Er is nog iets. Als je niet meer kunt werken, krijg je vaak veel minder geld. Soms wel honderden euro’s per maand minder dan eerst. En ook al heb je hetzelfde inkomen als iemand die werkt, je krijgt vaak mínder toeslagen, zoals huurtoeslag of zorgtoeslag. Daardoor houd je aan het eind van de maand veel minder over. Dus als je nog een beetje kunt werken, dan doe je dat meestal al. Anders red je het gewoon niet.

Mensen met een beperking hebben geen sterke stem in de politiek. Daarom worden ze snel vergeten of oneerlijk behandeld. Er wordt steeds gezegd: werken moet lonen. Maar dat mag niet betekenen dat mensen die echt niet kúnnen werken, gestraft worden.

Het is gewoon oneerlijk. Een goed voorbeeld is de arbeidskorting. Dat is een belastingvoordeel voor mensen die werken. Maar mensen die niet kunnen werken, krijgen dat niet. Zij blijven dus met minder geld achter.

Met AKclaim.nl willen we daar iets aan doen. De overheid moet ook zorgen voor mensen die niet kunnen werken. Omdat niemand in de politiek hier iets aan doet, beginnen we een schadeclaim. Die kan de overheid veel geld kosten. Hopelijk luisteren ze dan wél en krijgen arbeidsongeschikten eindelijk de aandacht die ze verdienen.